Brúarkraninn er tegund krana sem notaður er í iðnaðarumhverfi. Loftkraninn samanstendur af samsíða brautum með færanlegri brú sem spannar bilið. Lyftibúnaður, lyftibúnaður kranans, ferðast eftir brúnni. Ólíkt færanlegum kranum eða byggingarkrönum eru loftkranar venjulega notaðir í framleiðslu- eða viðhaldsverkefnum þar sem skilvirkni eða niðurtími er mikilvægur þáttur. Hér á eftir verða kynntar nokkrar öruggar verklagsreglur fyrir loftkrana.
(1) Almennar kröfur
Rekstraraðilar verða að standast þjálfunarpróf og öðlast skírteini sem „kranastjóri“ (kóðanafnið Q4) áður en þeir geta hafið störf (rekstraraðilar lyftivéla á jörðu niðri og fjarstýringaraðilar þurfa ekki að öðlast þetta skírteini og fá þjálfun hjá einingunni sjálfri). Rekstraraðilinn verður að vera kunnugur uppbyggingu og virkni kranans og ætti að fylgja öryggisreglum stranglega. Það er stranglega bannað sjúklingum með hjartasjúkdóma, sjúklingum með hæðarótta, sjúklingum með háan blóðþrýsting og sjúklingum með klám að starfa. Rekstraraðilar verða að hafa góða hvíld og hrein föt. Það er stranglega bannað að vera í inniskóm eða vinna berfætt. Það er stranglega bannað að vinna undir áhrifum áfengis eða þegar þreyttur er. Það er stranglega bannað að svara og hringja í farsíma eða spila leiki á meðan á vinnu stendur.
(2) Viðeigandi umhverfi
Vinnustig A5; umhverfishitastig 0-400C; rakastig ekki meira en 85%; ekki hentugt fyrir staði með ætandi gasi; ekki hentugt til að lyfta bráðnu málmi, eitruðum og eldfimum efnum.
(3) Lyftibúnaður
1. Tvöfaldur geislavagnkrani yfir höfuðAðal- og hjálparlyftibúnaðurinn samanstendur af mótorum (með breytilegri tíðni), bremsum, gírkassa, spólum o.s.frv. Takmörkunarrofi er settur upp á enda trommuássins til að takmarka lyftihæð og dýpt. Þegar takmörkunin er virkjuð í eina átt getur lyftan aðeins færst í gagnstæða átt miðað við takmörkunina. Lyftibúnaður með tíðnibreytistýringu er einnig búinn hraðaminnkunartakmörkunarrofa fyrir framan endapunktinn, þannig að hann geti sjálfkrafa hægt á sér áður en endatakmörkunarrofinn er virkjaður. Það eru þrír gírar til að lækka lyftibúnaðinn sem er ekki tíðnistýrður. Fyrsti gírinn er bakbremsun, sem er notuð til að lækka hægt stærri farm (yfir 70% nafnálag). Annar gírinn er einfasa hemlun, sem er notuð til að lækka hægt. Hann er notaður til að lækka hægt með litlum farmi (undir 50% nafnálag), og þriðji gírinn og hærri eru fyrir rafknúna lækkun og endurnýjandi hemlun.
2. Lyftigerð með einum bjálka: Lyftibúnaðurinn er rafknúinn lyftibúnaður sem skiptist í hraðgír og hæga gír. Hann samanstendur af mótor (með keilubremsu), minnkunarkassa, spólu, reipibúnaði o.s.frv. Keilubremsan er stillt með stillimötu. Snúið mötunni réttsælis til að minnka áshreyfingu mótorsins. Á 1/3 snúnings fresti er áshreyfingin stillt um 0,5 mm í samræmi við það. Ef áshreyfingin er meiri en 3 mm ætti að stilla hana tímanlega.
(4) Stýrikerfi bíls
1. Tvöfaldur geislavagn: Lóðréttur gírkassar með innbyggðum hreyflum eru knúnir áfram af rafmótor og lághraðaás hreyfilsins er tengdur við drifhjólið sem er fest á vagngrindina á miðlægan hátt. Rafmótorinn notar tvíenda útgangsás og hinn endinn á ásnum er búinn bremsu. Takmörk eru sett upp á báðum endum vagngrindarinnar. Þegar takmörkin hreyfast í eina átt getur lyftingin aðeins hreyfst í gagnstæða átt miðað við takmörkin.
2. Lyftigerð með einum bjálka: Vagninn er tengdur við lyftibúnaðinn með sveiflulageri. Hægt er að stilla breiddina milli hjólasettanna tveggja á vagninum með því að stilla hring púðans. Gæta skal þess að 4-5 mm bil sé á hvorri hlið milli hjólbrúnarinnar og neðri hliðar I-bjálkans. Gúmmístoppar eru settir upp á báðum endum bjálkans og gúmmístoppar ættu að vera settir upp á enda óvirka hjólsins.
